خشمی که همه مردم از متهم به قتل قاتل الهه در دل دارند با ضجه‌هایی که مادر و دو خواهر او برای یک لحظه دیدنش مقابل دادگاه سر می‌دهند پارادوکس عجیبی ایجاد می‌کند.

حتی اگر این جوان در قامت یک قاتل، آن هم قاتلی که خشم اذهان عمومی را برانگیخته است، مستحق قصاص هم باشد اما باز هم برای مادرش اینقدر عزیز است که این طور بی‌تاب دیدنش شود.

برادرهای متهم آرام اشک می‌ریزند و یکی از آنها می‌گوید: «برادرم از من ۱۰ سال کوچکتر است. من معلولیت شدید دارم اما با این حال به همراه یکی دیگر از برادرهایم و دو خواهرم و مادرمان از شهرستان به تهران آمدیم تا لحظه‌ای مادر الهه را ببینیم و به دست و پایش بیفتیم تا از قصاص برادرم بگذرد.»

او ادامه می‌دهد: «برادرم کار کشاورزی می‌کرد.او ساکن شهرستان خودمان بود اما مدتی بود که اعصابش به هم ریخته بود. همسرش از او جدا شده بود و با عمو و عموزاده‌هایمان هم اختلاف مالی پیدا کرده بود.

اصلا حال و روز خوبی نداشت. برای همین به تهران آمده بود تا اینکه ما خبر گم شدن یک دختر در تهران را شنیدیم. فکرش را هم نمی‌کردیم که برادر خودم او را به قتل رسانده باشد. چون برادرم واقعا مرد دلسوزی بود. او از همه ما بیشتر درس خوانده بود و اوقات فراغتش والیبال بازی می‌کرد. باورش سخت است که چنین بلایی سر خانواده‌مان آمده است.»

برادر متهم در ادامه می‌گوید: «وقتی فهمیدیم که برادرم دستگیر شده فقط دو بار توانستیم با او تلفنی حرف بزنیم. می‌گفت خانم حسین نژاد به عنوان مسافر سوار ماشینش شده و سر صحبت بین آنها باز شده. برادرم غلط اضافی کرده و نمی‌دانم چرا دست به چنین کاری زده است.

فقط این را می‌دانم که حالا دو ماه است زندگی ما سیاه شده است. مادرم چیزی نمی‌خورد و باید به زور لقمه‌ای غذا بدهیم. فقط کارش شده گریه و زاری. حال و روز ما هم در این مدت بهتر از خانواده الهه نبوده. انگار خواهر خودمان را از دست دادیم.»